خـر که کمـــتر نهنــــد بر وی بار         بی شــک آســــوده تر کنــد رفتار

توانگرزاده­ای را دیدم بر سر گور پدر نشسته و با درویش بچه­ای، مناظره در پیوسته که صندوق تربت ما سنگین است و کتابه رنگین و فرش رخام انداخته و خشت پیروزه در او به کار برده. به گور پدرت چه ماند خشتی دو فراهم آورده و مشتی دو خاک بر آن پاشیده. درویش پسر این بشنید و گفت: تا پدرت زیر آن سنگهای گران بر خود بجنبیده باشد، پدر من به بهشت رسیده بُوَد.

خـر که کمـــتر نهنــــد بر وی بار                        بی شــک آســــوده تر کنــد رفتارپ
مرد درویش که بار ستم فاقه کشید                         به در مرگ هــــمانا که سبکبار آید
و آن که در نعمت و آسایش وآسانی زیست    مردنش­ز این همه­شک نیست­که­دشخوار آید
به همه حال اسیری که زبندی برهد                       بهــتر از حال امیری که گرفتـار آید

شیخ شیرین سخن، گلستان، ص171