پندنامه سعدی – ۱


« مزن تا توانی به گفتار دم
نکو گوی، گر دیر گویی چه غم »

«بیندیش و آنگه برآور نفس
و زان پیش بس کن که گویند بس»

گلستان، صفحه38


دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *