دسته: هزل نامه سعدی – هزلیات

دوش گفتم ز عشق توبه کنم
که گه رفتن از جهان آمد

توبه کردم ازین سخن، که مرا
یاد آن یار دلستان آمد

بر زبان نام کون او بردم
کیر را آب بر دهان آمد

مرکب از  بهر  راحتی  باشد               بنده  از اسب خویش  در  رنجست
گوشت قطعا بر استخوانش نیست      راست خواهی چو اسب شطرنجست

گلستان، شیخ شیرین سخن، سعدی، ص291