سعدی نامه

«گفت: هرکس امشب دو رکعت نماز بگزارد، او را حوری دهند که بالای او از مشرق تا به مغرب باشد. کسی گفت: من این نماز نکنم و این حور را نمی‌خواهم. گفتند: چرا؟ گفت: زیرا که اگر سرش در کنارِ من باشد و در شیراز و بغدادش گایند، مرا چه خبر بُوَد؟!»

پیل اگر زخم سیخ او بیند مرگ را بر حیات بگزیند کودکی گر بخشک بسپوزد کیرش تا روز حشر می‌شود

شخصی نشسته بود و کیرش پیدا بود. پسر گفت بابا این چیست؟ گفت پای بابای تُست. گفت این پای را کفش کجاست؟ گفت مادرت کهنه طرطوسی دارد که گاهگاه به این پای می‌کشم!

گر بر سر بوق من نشینی دروازه کازرون ببینی + دانلود هزلیات سعدی (کلیک کنید)

بی خویش و غریب و خانمانم، چکنم؟ چون تو ندهی و خرنگایم چکنم؟ + دانلود هزلیات سعدی (کلیک کنید)

ای خواجه اگر باخرد و تمکینی جز جلق زدن کار دگر نگزینی چه خوشتر از آن بود که هنگام جماع تا دسته فروبری ، سرش را بینی + دانلود هزلیات سعدی (کلیک کنید)

آمد به نماز آن صنم کافرکیش ببرید نماز مومنان و درویش می‌گفت امام مستمند دل‌ریش ای‌کاش من از پس بدمی، وی از پیش + دانلود هزلیات سعدی (کلیک کنید)

«گفت: هرکس امشب دو رکعت نماز بگزارد، او را حوری دهند که بالای او از مشرق تا به مغرب باشد. کسی گفت: من این نماز نکنم و این حور را نمی‌خواهم. گفتند: چرا؟ گفت: زیرا که اگر سرش در کنارِ من باشد و در شیراز و بغدادش گایند، مرا چه خبر بُوَد؟!» (کلیات سعدی، به […]