آن شنیدی که در بلاد شمال بود مردی بخیل صاحب مال دختری زشت روی و بدخو داشت کز همه چیز جامه نیکو داشت زشت باشد دبیقی و دیبا که بود بر عروس نا زیبا با جوانی چو لعبت سیمین عقد بستش به مبلغی کابین شب خلوت که وقت عشرت بود غرق عود کرد و مشک […]

مرکب از  بهر  راحتی  باشد               بنده  از اسب خویش  در  رنجست گوشت قطعا بر استخوانش نیست      راست خواهی چو اسب شطرنجست گلستان، شیخ شیرین سخن، سعدی، ص291