رقم بر خود به نادانی کشیدی # که نادان را به صحبت برگزیدی
طلب کردم ز دانای یکی پند # مرا فرمود به نادان مپیوند
که گردانای دهری، خر بباشب # وگر نادانی، ابله تر بباشی
_گلستان ص198
رقم بر خود به نادانی کشیدی # که نادان را به صحبت برگزیدی
طلب کردم ز دانای یکی پند # مرا فرمود به نادان مپیوند
که گردانای دهری، خر بباشب # وگر نادانی، ابله تر بباشی
_گلستان ص198
یک پاسخ به “پندنامه سعدی – ۱2”
بسی حکمت