پرتو  نیکان  نگیرد هر که بنیادش  بد است تربیت نااهل را چون گِزدکان* بر گنبد است گلستان، 46 عاقبت گرگ زاده، گرگ شود گرچه  با آدمی  بزرگ  شود گلستان، ص47

خـر که کمـــتر نهنــــد بر وی بار         بی شــک آســــوده تر کنــد رفتار توانگرزاده­ای را دیدم بر سر گور پدر نشسته و با درویش بچه­ای، مناظره در پیوسته که صندوق تربت ما سنگین است و کتابه رنگین و فرش رخام انداخته و خشت پیروزه در او به کار برده. به گور […]

گرچه شاطر* بود خروس به جنگ     چه زند پیش باز رویین چنگ؟ گُربه شیر است در گرفتن موش     لیک موش است در مصاف پلنگ گلستان، ص39 *چابُک

به  چه  کار  آید ز گل طبقی ؟           از گلستان من ببر ورقی گل همین پنج روز شش باشد   وین گلستان همیشه خوش باشد گلستان، ص37

زبان در دهان ای خردمند چیست؟       کلید   در  گنج   صاحب   هنر چو در بسته باشد چه داند کسی     که جوهر فروشست* یا پلیه ور** گلستان، ص35 * جواهر فروش ** خُرده فروش

کنونت که امکان گفتار هست     بگو ای برادر به لطف و خوشی که فردا چو پیک اجل در رسد     به حکم ضرورت زبان درکشی گلستان، ص35

«یکی از حکما، شنیدم که می گفت: هر کسی به جهل خویش اقرار نکند، مگر آن کسی که چون دیگری در سخن باشد همچنان تمام نا گفته، سخن آغاز کند.» سخن را سر است ای خردمند و بن       میاور سخن در میان سخن خداوند تدبیر و فرهنگ و هوش        نگوید سخن، تا نبیند خموش […]

اگر چه پیش خردمند خامشی ادبست ….. به وقت مصلحت آن به که در سخن کوشی دو چیز طیره* عقلست دم فروبستن ….. به وقت گفتن و، گفتن به وقت خاموشی گلستان، صفحه35 * طیره =  سبکی، خفّت

« مزن تا توانی به گفتار دم نکو گوی، گر دیر گویی چه غم » «بیندیش و آنگه برآور نفس و زان پیش بس کن که گویند بس» گلستان، صفحه38