برچسب: شیرازی

ای مرغ سحر عشف ز  پروانه بیاموز
کان سوخته را جان شد و آواز نیامد

_رساله در عقل و عشق

حیف است سخت گفتن با هر گس از آن لب   #   دشنام به من بده، که درودت بفرستم

دیری است که سعدی به دل از عشق تو می گفت:   #   این بت نه عجب باشد اگر من بپرسم

بند همه غم های جهان بر دل من بود   # دربند تو افتادم و از جمله بترسم

_غزلیات۳۶۶

همه عمر برندارم سر از این خمار مستی		که هنوز من نبودم که تو در دلم نشستی
تو نه مثل آفتابی که حضور و غیبت افتد		دگران روند و آیند و تو همچنان که هستی

بارها گفته‌ام این روی به هر کس منمای
تــا تـأمــل نــکـنـد دیــده هـر بـی بــصرت

_غزلیات، شیج اجل