نویسنده: اِنی کاظمی

مده ای رفیق پندم که نظر بر او فکندم
تو میانِ ما، ندانی که چه می رود نهانی

_غزل617

ای کاش برفتادی برقع ز روی لیلی

تا مدعی نماندی مجنون مبتلا را

غزل7

بسته‌ام از جهانیان بر دل تنگ من دری
تا نکنم به هیچ کس گوشه چشم خاطری
گر چه تو بهتری و من از همه خلق کمتری
شاید اگر نظر کند محتشمی به چاکری

باک مدار سعدیا گر به فدا رود سری
هر که به معظمی رسد ترک دهد محقری

دیوان اشعار، غزل555

گفتم آهن دلی کنم چندی
ندهم دل به هیچ دلبندی

سعدی » دیوان » غزلیات » غزل۵۳۸