ای مرغ سحر تو صبح برخاسته‌ای ما خود همه شب نخفته‌ایم از غم دوست…

مده ای رفیق پندم که نظر بر او فکندم تو میانِ ما، ندانی که چه می رود نهانی _غزل617

ای کاش برفتادی برقع ز روی لیلی تا مدعی نماندی مجنون مبتلا را غزل7

تا دل به مهرت داده ام، در بحر فکر افتاده ام چون در نماز استاده ام ،گویی به محرابم دری http://siminsagh.com/saadi/divan/ghazaliat/1305

گرت کسی بپرستد ملامتش نکنم من تو هم در آینه بنگر که خویشتن بپرستی غزل522

بشدی و دل ببردی و به دست غم سپردی شب و روز در خیالی و ندانمت کجایی http://siminsagh.com/saadi/divan/ghazaliat/1268

تو پرده پیش گرفتی وز اشتیاق جمالت ز پرده ها به در افتاد رازهای نهانی به آتش تو نشستیم و دود شوق بر آمد تو ساعتی ننشستی که آتشی بنشانی غزل 615

عیب جویانم حکایت پیش جانان گفته اند من خود این پیدا همی گویم که پنهان گفته اند دشمنی کردند با من لیکن از روی قیاس دوستی باشد که دردم پیش درمان گفته اند غل223

فکرت من کجا رسد در طلب وصال تو؟ این همه یاد میرود،‌وز تو هنوز غافلم

میگفتمت که جانی، دیگر دریغم آمد گر جوهری به از جان،‌ممکن بود،‌تو آنی غزل613