بعد از تو هیچ در دل سعدی گذر نکرد وان کیست در جهان که بگیرد مکان دوست   سعدی، دیوان، غزل ها، غزل101

بسیار ملامتم بکردند کاندر پی او مرو که بدخوست.. ای سخت دلان سست پیمان این شرط وفا بود که بی‌دوست بنشینم و صبر پیش گیرم دنباله‌ی کار خویش گیرم؟

یک روز به شیدایی در زلف تو آویزم زان دو لب شیرینت صد شور برانگیزم گر قصد جفا داری اینک من و اینک سر ور راه وفا داری جان در قدمت ریزم

گفتی به غمم بنشین یا از سر جان برخیز فرمان برمت جانا بنشینم و برخیزم…..

گفتیم عشق را به صبوری دوا کنیم هر روز عشق بیشتر و صبر کمترست!   » سیمین ساق » سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل65

او سخن می‌گوید و دل می‌برد و او نمک می‌ریزد و مردم کباب غزلیات27

با تو بباشم به کدام آبروی؟ یا بگریزم به چه مردانگی!

«کشتن شمع چه حاجت بود از بیم رقیبان پرتو روی تو گوید که تو در خانه ی مایی»

دو عالم را به یکبار از دل تنگ برون کردیم تا جای تو باشد غزلیات سعدی ۲۰۵