مده ای حکیم پندم که به کار درنبندم که ز خویشتن گزیرست و ز دوست ناگزیرم.. غزلیات394

ساقی بده آن کوزه یاقوت روان را یاقوت چه ارزد بده آن قوت روان را

گر بگویم که مرا با تو سر و کاری نیست در و دیوار گواهی بدهد کآری هست. . .   دیوان اشعار، غزل111

ما با توایم و با تو نه‌ایم اینت بلعجب در حلقه‌ایم با تو و چون حلقه بر دریم

به هوش بودم از اول که دل به کس نسپارم شمایل تو بدیدم نه صبر ماند و نه هوشم

آن كه برگشت و جفا كرد و به هيچم بفروخت به همه عالمش از من نتوانند خريــــد!

چه‌ فتنه‌ بود كه‌ حسن‌ تو در جهان‌ انداخت‌ كه‌ يكدم‌ از تو نظر برنمي‌توان‌ انداخت‌؟

“من در همه قولها فصیحـم” “در وصف شمایل تو آخرس”

من بدین خوبی و زیبایی ندیدم روی را وین دلاویزی و دلبندی نباشد موی را روی اگر پنهان کند سنگین دل سیمین بدن مشک غمازست نتواند نهفتن بوی را ای موافق صورت و معنی که تا چشم منست از تو زیباتر ندیدم روی و خوشتر خوی را – سعدیا گر بوسه بر دستش نمی‌یاری نهاد […]

من خود آن بخت ندارم که به تو پیوندم نه تو آن لطف نداری که به من بازآیی